اگرتمام عالم هستی را جستجو کنی، دوستی همچون امام عصرنمی یابی که…

هرچند به یادش نباشی، تو را از یاد نبرد ...
هرچند او را رها کنی، تو را رها نکند ...
هرچند بر او جفا کنی، از عطا دریغ نورزد ...
هرچند در حقّش دعا نکنی، به درگاه خداوند برایت دعا کند ...
هرچند از او گریزان باشی، از تو روی برنگرداند ...
هرچند موجبات رنجش او را فراهم کنی، رنجوری تو را برنتابد ...
هرچند به او سربلندی نیفزایی، او سبب افتخار وبزرگی تو باشد ...
اگر از احوال او بی خبر باشی، از احوال تو بی خبر نماند ...
اگر تو حضور او را درک نکنی، همیشه و همه جا همراه تو باشد ...
اگر از او دفاع نکنی، تو را بی پناه مگذارد ...
اگر هزاران مرتبه قلبش را شکسته باشی، بازعذرت را بپذیرد ...
اگر بارها نقض میثاق کرده باشی، راه بازگشت به سویت نبندد ...
اگر تو او را دوست نداری، او تو را دوست داشته باشد ...
اگر تو او را یاری نرسانی، او پشتیبان و یاور تو باشد ...
اگر کوچک ترین خدمتت را به رُخش کشی، بزرگ ترین لطفش را به رویت نیاورد ...
اگر تو او را طرد کنی، او کهف حصین و پناهگاه امن تو باشد ...
اگر سهم او را از مالت نپردازی، باز هم روزی خویش را مدیون او باشی ...
اگر تو فرزندی خطاکار وسربه هوا گشته ای، او پدری بزرگوار و شفیق باقی بماند ...
اگر تو او را در سختی ها تنها گذاشتی، او در تنگناها و شداید رهایی بخش تو باشد ...
و اینها همه در حالی است که هیچ نیازی به تو ندارد و تو سراپا نیاز و احتیاج به اویی…