دارد زمان آمدنت دیر می شود

دارد زمان آمدنت دیر می شود
دارد جوان منتظرت پیرمی شود

---

«آغاز کلام»

ای حجت یزدان وای امیر دوران!
ای موعود انبیا و ای منجی انسان ها!
ای ذخیره ی خدا در زمین!
ای مهربان ترین...
ای کاش اهل عالم می دانستند که با آمدنت،چه سعادتی به آن ها روی خواهد آورد که نه چشمی آن را دیده و نه گوشی آن را شنیده است .
ای کاش مسیحیان جهان می دانستند که مسیح (ع) خود دلداده ی توست و برای ظهورت لحظه شماری می کند تا از آسمان فرود آید؛در نماز به تو اقتدا نماید وپیروان خویش را به تبعیت از تو فراخواند که اگر عیسی (ع)بنا به ضرورت وبرای اتمام حجت،مرده ای را زنده می کرد ؛تو ای مقتدای مسیح (ع)،زمین وزمان ،انسان وجهان واسلام وقرآن را زنده خواهی کرد.
«السلام الیک یا امام المسیح»
ای کاش کلیمیان جهان می دانستند که نه تنها ید بیضا،عصا وسنگ موسی (ع)،الواح تورات وانگشتر سلیمان که تمام مواریث انبیا درنزد توست و
همان خضر (ع)که حضرت موسی (ع)مصاحبت با وی را تاب نیاورد واین گونه مخاطب وی قرار گرفت که:
«هذافراق بینی وبینک »
«ما لم تستطع علیه صبرا»
چرا که:
در مقابل تو دست ادب بر سینه  می نهد،به خدمتگزاری وهمنشینی ات افتخار می کند و لحظه ای فراق و دوری ات را بر نمی تابد .
موسی (ع)منجی بنی اسرائیل بود ،تو منجی عالم و بشریتی .موسی (ع) با یک فرعون در افتاد،تو همه ی طاغوت های عالم وهزاران فرعون را به جای خویش نشانده و فرعونیت را ریشه کن خواهی کرد .
ای کاش پیروان زرتشت،این معنا را در می یافتندکه«پندار نیک،گفتار نیک وکردار نیک»تنها و تنها دردوران طلایی ظهور توست که مجال بروز خواهد یافت.
تو را«یوسف زهرا»صدا می زنند وبه یوسف تشبیه می کنند؛اگر چه :
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند
هریوسفی که یوسف زهرا نمی شود
هر گاه تو را با این لقب یاد می کنند ناخودآگاه آیه ای از قرآن کریم برایم تداعی می شود.آن گاه که برادان خطا کار یوسف به محضر او شرفیاب شدند،یوسف (ع)آن ها را با این بیان مخاطب قرار داد که :
«هل علمتم ما فعلتم بیوسف و أخیه»
هیچ می دانید با یوسف و برادرش چه کردید؟بلا فاصله بانویی قد خمیده در برابرم مجسم می شود که مرا و یکایک شیعیان و مردم جهان را مورد خطاب و عتاب قرار می دهد که« هل علمتم ما فعلتم بیوسف»؟هیچ می دانید با یوسف من چه کردید ؟هیچ می دانید در این سال که از شروع غیبتش می گذرد بر مهدی من چه گذشته است؟از اشک های غریبانه اش باخبرید؟!از غصه ها و قلب پر از خونش چه می دانید ؟برای خلاصی او از زندان غیبتش چه کردید ؟ چرا برای رهایی او از غربت و غیبت و مظلومیت دعا نمی کنید ؟بدانید،
حضرت زهرا فرمودند:
دلی شکسته تر از من در آن زمانه نبود
در این زمانه دل فرزند من مهدی شکسته تر است
ای کاش مسلمانان جهان ،این کلام الهی را در کتاب آسمانی خویش باور می کردند که :
«بقیةالله خیر لکم ان کنتم مؤمنین»
ای کاش صد ها میلیون مسلمانی که هر روز و بار ها در نماز روزانه ی خویش«اهدنا الصراط المستقیم »می گویند ؛از پیامبر مهربان خویش در حجة الوداع می شنیدند و می پذیرفتند که در این عصر و زمانه ،تنها راه رهایی ویگانه راه رستگاری یعنی صراط مستقیم ،تو هستی.
تو فصل مشترک میان تمامادیان ومکاتبی ؛اما افسوس که حتی در میان شیعیان ،هنوز زبان مشترک وعزم راسخی برای دم زدن از تو دیده نمی شود.
ای کاش لحظاتی با خویشتن خلوت می کردیم واز خود می پرسیدیم:آیا به راستی خداوند حکیم،این ولی معصوم ومظلوم خویش را برای این آفریده است که قرن های متمادی در پس پرده ی غیبت بماند وبشر هم در ظلمت وبد بختی دست وپا بزند ؟
ای کاش لااقل شیعیانت ذره ای از غربت ومظلومیت تو را درک می کردند و با رفتار و گفتار خویش ،نمک بر زخم های دلت نمی پاشیدند.
کاش به دنبال پاسخی برای این سوال می گشتیم که آیا غیبت ولی خدا،سرنوشت محتوم وتغییرنا پذیر الهی است ویا این ما هستیم که تا کنون اورا نخواسته ایم وظهورش را طالب نبوده ایم؟
کاش متوجه می شدیم که فرمول ظهور،سخت وپیچیده نیست واین آگاهی،بیداری،درخواست ودعای ماست که ظهور را پیش از موعد مقرر رقم خواهد زد وغفلت وخواب آلودگی ما از جمله علل اساسی در تأخیر ظهور حجت خداست.
ای کاش می دانستیم در دعا برای ظهورت چه اسراری نهفته است وچه برکات وآثاری بر آن مترتب است؟
اگر پیام هایت را جدی گرفته بودیم ،اگر از این غفلتی که ریشه در دروازه قرن دوران غیبت دارد فاصله می گرفتیم،اگر همه با هم یک دل ویک پارچه از درگاه حضرت حق،ظهور نورانی ات را خواستار می شدیم،اگر آماده پذیرش وتحمل شما واطاعت از اوامرت می شدیم چه بسا هم اکنون ظهور صورت گرفته بود !
اول مظلوم عالم شکایت خویش از مردم روزگارش را به نخلستان می برد ودرد دل با چاه می گفت.ای کاش می دانستم در کدام نخلستان سر بر کدامین چاه غربت،از بی وفایی وغفلت ما شکوه می کنی!نمی دانم چه شکوهی در ظهورت نهفته است وتو چه عظمتی داری که امیر مؤمنان (ع)،آن عدل مجسم آرزوی برپایی دولت تو وشوق دیدن حکومت را بر دل دارد؟
ویا شوقاه الی رؤیتهم فی حال ظهور دولتهم.
«وه!چه قدر مشتاقم که آن ها را در زمان تشکیل دولتشان بینم!»
تو که هستی که سیدة النساء(ع) در میان دود وآتش تو را صدا می زند و با خون سینه اش نام را بر دیوار خانه ی وحی می نگارد و«ولدی مهدی» می گوید؟
ای کاش عزاداران،سینه زنان وگریه کنان بر سالار شهیدان می دانستندکه هم اینک حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)تعزیه دار غربت وسوگوارمظلومیت توست تا آن جا که می فرماید:
«مهدی ما در عصر خودش مظلوم است.»

تا تاکیدی باشد براین فرمایش شما برآن منتظر عاشق که :«من مظلوم ترین فرد عالم هستم.»

منبع متن:.www.emameasr.org

رئیس مذهب جعفری

 ایام شهادت امام جعفر صادق (ع) رو خدمت حضرت مهدی موعود (عج) و شما عزیزان تسلیت عرض میکنم

رئیس مذهب جعفری ( شیعه ) در روز ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳هجری چشم به جهان گشود .

پدرش امام محمد باقر ( ع )و مادرش “ام فروه ” دختر قاسم بن محمد بن ابی  بکر می باشد. کنیه آن حضرت : “ابو عبدالله ” و لقبش “صادق ” است .
حضرت صادق تا سن ۱۲سالگی معاصر جد گرامیش حضرت سجاد بود و مسلما تربیت اولیه او تحت نظر آن بزرگوار صورت گرفته و امام ( ع ) از خرمن دانش جدش خوشه چینی کرده است . پس از رحلت امام چهارم مدت ۱۹سال نیز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر ( ع ) زندگی  کرد و با این ترتیب ۳۱سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود که هر یک از آنان در زمان خویش حجت خدا بودند ، و از مبدأ فیض کسب نور می نمودند گذرانید . بنابراین صرف نظر از جنبه الهی و افاضات رحمانی که هر امامی آن را دار می باشد ، بهره مندی  از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد که آن حضرت با استعداد ذاتی و شم علمی  و ذکاوت بسیار ، به حد کمال علم و ادب رسید و در عصر خود بزرگترین قهرمان علم و دانش گردید .

پس از درگذشت پدر بزرگوارش ۳۴سال نیز دوره امامت او بود که در این مدت “مکتب جعفری ” را پایه ریزی فرمود و موجب بازسازی و زنده نگهداشتن شریعت محمدی ( ص ) گردید . زندگی پر بار امام جعفر صادق ( ع ) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنی  امیه ( هشام بن عبدالملک - ولید بن یزید - یزید بن ولید - ابراهیم بن ولید - مروان حمار ) که هر یک به نحوی موجب تألم و تأثر و کدورت روح بلند امام معصوم ( ع ) را فراهم می کرده اند ، و دو نفر از خلفای عباسی ( سفاح و منصور ) نیز در زمان امام ( ع ) مسند خلافت را تصاحب کردند و نشان دادند که در بیداد و ستم بر امویان پیشی گرفته اند ، چنانکه امام صادق ( ع ) در ۱۰سال آخر عمر شریفش در ناامنی و ناراحتی بیشتری بسر می برد .

وصایای امام صادق علیه السلام، هنگام شهادت

امام در لحظه مرگ وصایایی چندی می‌نماید که برخی در امر امامت، برخی در زمینه مسائل خانوادگی و بخشی در مورد عامه است.

- به فرزندان خود فرمود: فَلا تَمُوتُنَّ اِلاُّ وَ اَنتُم مُسلِموُن؛ بکوشید که جز مسلمان نمی‌رید .
- به کسان و خویشان فرمود: اِنَّ شَفاعَتَنَا لاتَنالُ مَستَخِفّاَ بِالصَّلاةِ؛ شفاعت ما به کسی که نماز را کوچک بشمارد نمی‌رسد .
- به خانواده خود وصیت فرمود که پس از مرگش تا چند سال در موسم حج در منا برای ایشان مراسم عزاداری بر پا کنند.
- دستور دادند برای خویشان و کسان هدیه‌ای بفرستند، حتی هفتاد دینار برای حسن افطس از خویشان ایشان. حسن افطس همان کسی است که با خنجر به امام حمله کرده بود و می‌فرمود می‌خواهد آیه قرآن را در مورد صله رحم اجرا کند.

و بالاخره بخشی از وصیت راجع به مردم بود که روؤس آن دعوت به وقار و آرامش، حفظ زبان، پرهیز از دروغ و تهمت و دشمنی، دوری از تجاوزکار، پرهیز از حسادت و ترک معاصی و … بود.
- درباره امام پس از خود، امام کاظم علیه السلام را برای چندمین بار منصوب کرد که ایشان در آن هنگام بر اساس سندی بیست سال داشتند.
- بخشی از سفارش‌های ایشان درباره غسل و کفن و قبر خود بود که احکام اسلامی در این زمینه وجود دارد.
- و بالاخره بخشی از وصیت راجع به مردم بود که روؤس آن دعوت به وقار و آرامش، حفظ زبان، پرهیز از دروغ و تهمت و دشمنی، دوری از تجاوزکار، پرهیز از حسادت و ترک معاصی و … بود.  

  

لحظه مرگ
امام صادق علیه السلام در آخرین لحظات حیات که مرگ را نزدیک دیدند، دستور دادند که تمام خانواده و خویشان نزدیکش بر سر بالینش جمع گردند و پس از آن که همه آنان در کنار امام حاضر شدند، چشم بگشود و به صورت یکایک آنها نظر افکند و فرمود: «انّ شِفاعتنا لاتنال مستخفاٌ بالصلوة.»

این وصیت امام، دلیل آن است که در آئین اسلام، نماز جایگاهی مهم دارد، طوری که امام در آخرین لحظه‌های زندگی از میان هزاران مسئله فقط نماز را سفارش می‌کند و این نیست جز برای این که امام صادق علیه السلام هادی امت و پاسدار دین است و نماز از این دیدگاه از اهمیت فراوانی برخوردار می‌باشد.

ای سالمه! خداوند بهشت را بیافرید و بوی آن را بسیار خوش و مطبوع گردانید که از فاصله‌ای به مسافت دو هزار ساله به مشام می‌رسد، لیکن عاق و کسی که قطع رحم کرده بوی آن را احساس نمی‌کند و درنمی‌یابد.
به نظر من راز این که امام خویشاوندان نزدیکش را به نماز سفارش می‌کنند، آن است که مردم از آنان انتظار ارشاد و راهنمائی دارند، پس تبلیغ و توصیه این فریضه از زبان آنان مؤثرتر است. نکته دوم آن که نزدیکان امام و منسویان عترت نپندارند که به علت قرابت و داشتن نسبت با پیامبر از شفاعت او و اوصیای گرامی‌اش بهره‌مند خواهند بود، اگرچه در عمل به برخی از احکام سهل انگار باشند.

امام صادق علیه السلام بدین وسیله خواستند بیان کنند که خویشاوندی با پیامبر صلی الله علیه و آله اگر توأم با انجام فرائض و تکالیف دینی نباشد، سودی به آنان نخواهد داشت، بلکه این نسبت مسؤولیت ایشان را سنگین‌تر خواهد ساخت.ام‌حمیده مادر امام موسی کاظم و همسر امام صادق علیهماالسلام از این حال امام در شگفت بوده که چگونه امام به هنگام وفات نیز از این فریضه بزرگ غفلت نداشته است و هرگاه این حال امام را به یاد می‌آورده می‌گریسته است.از کارهای عجیب امام در ساعت رحلتش آن که دستور دادند برای تمام خویشاوندان نزدیکش صله و تحفه‌ای فرستاده شود و حتی برای حسن افطس مبلغ هفتاد دینار فرستاد.

سالمه کنیز و خدمتکار آن حضرت پرسید: «چگونه به مردی که با دشنه و خنجر به شما حمله آورده و قصد قتل شما را داشته است، چنین مبلغی را عطا می‌فرمائید؟»

امام در پاسخ فرمود: «می‌خواهی مشمول این آیه قرآن نباشم که فرمود: «وَالَّذینَ یَصِلُونَ ما اَمُرَاللهُ بِهِ یُوصَلَ وَ یَخَشونَ رَبَّهُم وَ یَخافُونَ سُوءِ الحِسابِ»؛ و آنان که فرمان خدا را در مورد صله رحم و دلجوئی از خویشاوندان اجرا می‌کنند و از خدایشان می‌ترسند و از محاسبه بدفرجام بیمناکند.

ای سالمه! خداوند بهشت را بیافرید و بوی آن را بسیار خوش و مطبوع گردانید که از فاصله‌ای به مسافت دو هزار ساله به مشام می‌رسد، لیکن عاق و کسی که قطع رحم کرده بوی آن را احساس نمی‌کند و درنمی‌یابد.

این وصیت امام نیز بیانگر اهمیت صله رحم است و رفتار خود امام هم اینگونه بوده که با ارحامش پیوند داشته و حتی با آنان که با او بریده و به قصد کشتنش به طرف او حمله کرده بودند به طریق نیکو رفتار کرد و مبلغی صله فرستاد، و به راستی که این، خلق و خوی انبیاء و اولیاء است. (۲)

پی‌نوشت‌ها:
۱- به نقل از کتاب صفحاتی از زندگانی امام صادق علیه السلام.

۲- به نقل از کتاب احیاگر تشیع.

منبع:emameasr.org

مولای غریب من

مولای غریب من؛

ای مسافر بیابان های تنهایی؛

مضطر فاطمه(س)؛

اسیر آل محمد (ص)   ؛ پدر مهربان اهل عالم؛

می خواهم غربتت را حکایت کنم؛غربتی که دوازده قرن ریشه دوانیده ؛ غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته است، غربتت که حتی برای برخی محبانت ،غریب و ناشناخته است،غربتی که اجداد طاهرینت پیش از تولدت بر آن گریسته اند.

متحیرم کدامین مصراع از این مثنوی  ((هفتاد من کاغذ)) را باز خوانی کنم؟کدام صفحه و کدام فصل از مجلدات این کتاب قطور را بازنویسیم ؟

من از تصویر این غربت و غم ناتوانم

از کجا آغاز کنم؟از خود بگویم یا از دیگران؟از نسل های گذشته بگویم یا از نسل امروز؟از دوستان شکوه کنم یا از دشمنان؟از عوام گلایه کنم یا از خواص؟

از آنان بگویم که خاطر شریف تو را می آذارند (1)ازآنان که دستان پدرانه و مهربانت را خون ریز معرفی می کنند؟ !

از آنه که چنان برق شمشیرت رابه رخ می کشند که حتی دوستانت را از ظهورت می ترسانند؟!ازآنها که تو را به دور دست ها تبعید می کنند؟از آنها که تو را دست نیافتنی جلوه می دهند ؟از آنه که به نام تو،مردم را به دکه های خویش فرا می خوانند؟از آنها که همواره بر طبل نومیدی می کوبند و زمان ظهورت را دور می پندارند؟از آنها که تو را آنگونه که خود می پسندند—ونه آن گونه که هستی و می خواهی—نشان می دهند؟آنها غیبتت را به منزله ی ((نبودنت))تلقی می کنند؟

مولای من ........گویا همه چیز دست  به دست هم داده است تا شما در غربت بمانید!لشکریان ابلیس هم روز و هم شب در کارند. نمی دانم چه کسانی واقعا تو را  و ظهورتو را می خواهند؟خدا می داند و تو!اما این را می دانم که پس از گذشت دوازده قرن از شروع غیبت،هنوز پیروز این میدان ابلیس و لشکریان انس و جن اویند که در کشاکش غیبت و ظهور ،شب ظلمانی غیبت را تا هم اکنون امتداد داده اند

از خود آغاز می کنم که اگر هر کس از خود شروع کند ،امر فرج اصلاح خواهد شد

می خواهم به سوی تو برگردم.یقین دارم بر گذشته های پر از غفلتم کریمانه چشم می پوشی ،می دانم توبه ام را قبول
می کنی و با آغوش باز مرا می پذیری،می دانم در همان لحظه ها،روزها و سال های غفلت هم،برایم دعا می کردی.من
ازتو گریزان بودم؛اما تو هم چون پدری مهربان دورادور مرا زیر نظر داشتی...العفو...العفو!
این اشک را به کجا بریم که نه تنها بی خبران دور از آبادی،حتی برخی مومنان و مقدسان نیز شنیدن از غربت حضرت بقیه الله (ع)را تاب ندارند؟!خدایا!عجب حجاب ضخیمی؟چه غربت عجیبی؟!!
آری شاید گفتن از غربت امام عصر ارواحنافداه  کمی عجیب و غریب به نظر برسد!احتمالا برخی خواهند پرسید مگر
امام عصر (ع) هم غریب است؟!شاید برخی دیگر به کاربردن این گونه تعابیر را فاقد مبنای اعتقادی و از موضع احساس

و برخاسته از ذوقیات نویسنده بدانند.شاید برخی نیز اساسا طرح چنین موضوعاتی را خارج از عرف تلقی کرده و آن را نپسندند؛چرا که ما به طور معمول؛از غربت سایر ائمه(علیه السلام)مطالب زیادی شنیده و می شنویم.
منبع:emameasr.org

مقاله

بسمه تعالی
این معز الاولیا و مذل الاعداء
کجاست عزت بخش دوستان و ذلیل کننده دشمنان

 

ای شیعیان و دوستداران و منتظران حضرت مهدی(عج)با وجود اینگه امام زمان(ع)از ما خواسته اند که برای زودترواقع شدن ظهور شریفشان

 بسیار دعا کنیم پس بیائید ((یا علی))بگوئیم واز خواب غفلت بیدار شویم؛ و به فرمان امام زمانمان لبیک بگوئیم واز ته دل،با تمام وجود خالصانه
 

 برای تعجیل در فرجشان دعا کنیم و هر لحظه منتظر ظهورشان باشیم نه اینکه ما دست روی دست بگذاریم و بی خیال باشیم وهیچ کاری نکنیم
 

تا مولا و پدر مهربان ما همچنان در پس پرده غیبت در غربت خود باقی بماند و زندانی اعمال بد ما باشد و به ظهورش به تاخیر بیافتد؛ ظمنا اگر

می خواهیم واقعا نجات یابیم و از هر لحاظ به تکامل واقعی برسیم و بعد از مدت ها سختی و رنج کشیدن یک نفس راحتی بکشیم،بایستی با  

نیت پاک و صادقانه به درگاه خداوندعزوجل(مثل قوم بنی اسرائیل)تضرع و زاری نمائیم که انشاءلله حق تعالی رحمتش را بر ما نازل فرماید و به
 

برکت محمد وآل محمد علیه السلام دعاهای ما را درباره ی ظهور مولا صاحب الزمان به اجابت برساند و ظهورش زودتر از مو قعی که خودش    
 

معین کرده برساند.

  خدایا تو را به اسارت حضرت زینب (س) و به گیسوان پریشان آن بی بی قسم می دهیم از بقیه غیبت مولا صاحب الزمان صرف نظز بفرما و به
 

حق سوز دل حضرت زینب (س) و به حق 3 ساله ،رقیه جان و به حق اول مظلوم عالم آقا امیرالمومنین (ع) قسم می دهیم جمیع اسباب 

ظهورش فراهم فرما و همه موانع ظهورش برطرف فرما...

منبع:www.emameasr.org

دعای دسته جمعی برای آمدن آخرین ذخیره ی خدا

  

دعای دسته جمعی برای آمدن آخرین ذخیره ی خدا

<>>>>مرابخوانید تا اجابت کنم شما را<<<<>(غافر آیه60)

بقیه الله خیر است برای شما اگر مؤمن باشید (هود آیه 86)

امام حسن عسگری علیه السلام می فرمایند:

در غیبت فرزندم مهدی (ع) فقط کسانی از هلاکت نجات پیدا می کنند
 که برامامت اوثابت قدم مانده وخداوند توفیق دعا برفرج به آنان عطا نماید(کمال الدین 384/1)

..............................................................................................................

امام صادق علی السلام می فرماید:
وقتی عذاب و سختی بر بنی اسراییل طولانی شد چهل روز به در گاه خدا گریه و ناله کردند،خداوند متعال به موسی (ع)و هارون(ع)وحی فرمود که آنان را از دست فرعون نجات دهند و این در حالی بود که از چهارصدسال غیبت موسی(ع)صدو هفتاد سال باقی مانده بود و خداوند به  واسطه دعای بنی اسراییل از آن صدو هفتاد سال صرف نظر کرد.آنگاه امام صاق(ع)می فرمایند اگر شما شیعیان چنین تضرع و زاری کنیدو فرج ما را بخواهید،خداوند فرج ما را می رساند ولی اگر دست روی دست بگذارید(بی تفاوت بمانید)وقتی کار به نهایت رسید فرج فرا می رسد(بحار الانوار 52/52)

..................................................................................................................

خداوند احوال هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آنکه خودش بخواهد(رعد آیه11)
و با توجه به پیام امام زمان (ع) که می فرماید:واکثروالدعا بتعجیل الفرج فان ذلک فرجکم    (احتجاج469/2)

برای فرج بسیار دعا کنید که فرج شما در آن است.اولین قدم ما این باشد که با دعای دسته جمعی در شبهای جمعه که درهای رحمت الهی برای استجابت دعا باز می باشد. راس ساعت 19 دو رکعت نماز حاجت(مانند نماز صبح)بخوانیم و فرج آن امام مظلوم را از خداوند متعال خواستار شویم ودر این امر استقامت داشته و دیگران را تشویق کنیم.       وعده ما شبهای جمعه راس ساعت 19