سرود غربت

تقدیم به ساحت مقدس عمه ی بزرگوار امام زمان ارواحنا فداه حضرت زینب کبری )ع) 

 سرود غربت 

به نام رب مهدی لب گشایم                         سرود غربتش را می سرایم        

 سخن از غربت مهدی زهراست                     سخن از بی وفایی من و ماست

 غم مهدی غمی جان کاه باشد                     از آن کم تر کسی آگاه باشد

 کجا یوسف چنین زندان کشیده                     کجا یعقوب این هجران کشیده

  شکیبایی از او شرمنده گشته                        ز غم جان و دلش آکنده گشته

 زند ایوب زانو محضر او                                   بیاموزد صبوری در بر او     

 هزار و یک صد و هفتاد سال است                   که می داند که مولا در جه حال است؟

 فدای غربتش یاور ندارد                                  به این غربت کسی باور ندارد      

 از او مظلوم تر در این جهان کیست                  ز کنه غربتش کس با خبر نیست

 به غیبت سوز و اشک و آه دارد                       چو جد خویش سر در چاه دارد  

 تو گویی خار در چشمش نشسته                   دلش از غفلت شیعه شکسته     

 قسم بر صورت زهرا که نیلی ست                   به رخساری که آزرده ز سیلی ست

 در این غم اشک آل الله جاری ست                   حدیث قرن ها چشم انتظاری ست  

 بیا هجرت کنیم اینک به کویش                        رویم العفو گویان رو به سویش

 ز رنج غربتش یادی نماییم                               امام خویش را یاری نماییم

 بیا زهرای اطهر شاد سازیم                             ز زندان یوسفش آزاد سازیم

 پس از عمری که دنبال سرابیم                         بیا چون حر به درگاهش شتابیم

 که مهدی چشمه ی آب حیات است                  سبیل الله کشتی نجات است

 مدار دهر قطب روزگار اوست                             در این دوران ولی کردگار اوست

 به  یمن اوست نازل گشته باران                        مطیع اوست خورشید درخشان 

  قرار آسمان ها و زمین است                             چو احمد رحمه للعالمین است

 به جسم مرده ی عالم چو جان است                  پدر بر جمله ی خلق جهان است 

 حسین بن علی در این زمان اوست                    ولی امر بر خلق جهان اوست

 هرآن کس معرفت بر او ندارد                              به راه جاهلیت پا گذارد      

 خوش آن روزی که بازگردد                                  انا المهدی طنین انداز گردد 

 خدایا پرچمش را باز گردان                                 به زهرا یوسفش را باز گردان 

 به حق مادرش زهرای اطهر                               به خون فرق اکبر خلق اصغر  

 به شام و کوفه ی غم بار زینب                            وداع آخر دلدار زینب

 دگر اصلاح کن امر فرج را                                     عیان کن بر جهان ختم حجج را

  غم مهدی  مگر پایان ندارد                                 سحر آیا شب هجران ندارد.

 غریب و یکه و تنهاست ومهدی                             کجا شد شیعیان پس رسم مردی؟    

 به مهدی عرصه ی عالم چو تنگ است                  چنین غفلت برای شیعه ننگ است 

 همه در عالم ذر عهد بستیم                               ولیکن عهد خود با او شکستیم     

 همه کردیم مهدی را فراموش                               رسد هل من معین همواره بر گوش 

 به مهدی ظلم ها بسیار کردیم                            به او رفتار چون اغیار کردیم     

 به سینه سوز هجرانش نداریم                             خبر از اشک چشمانش نداریم