حسین جان مهدیم مهدی خسته

حسین جان مهدیم مهدی خسته                    دلم از بی وفایی ها شکسته 

  حسین جان مانده ام تنهای تنها                   شده کرب و بلایم کوه وصحرا

حسین جان کاش و من جای تو بودم                چو یارانت بدم گرد وجود

شما گفتی ولی آنها نرفتند                       مرا یاران همه یک یک برفتند

حسین جان انتقام نگرفته ام من                     به جای امتم شرمنده ام من

حسین جان قطعه قطعه جسم اکبر                     سر افتاده    علی اصغر

دو کتف خونی و مشک اباالفضل                 کنار علقمه اشک اباالفضل

صدای ناله جانسوز زهرا                     فرار کودکان در دشت و صحرا

همه منزل به منزل در اسارت                   چنان که شد به آل تو جسارت

 هر آنچه عمه ام زینب کشیده                  بود هر صبح و شام در پیش دیده

ز قلبم می زند بیرون شراره                 چه کاری سخت و تر از انتظاره

حسین جان از شما شرمنده هستم                         گناه امتم بسته دو دستم

چقدر دیگر بگویم من به امت                          دعا باشد کلید قفل غیبت

حسین جان امتم بر تو بگریند               نمی دانند که خود با من چه کردند

هزار و یکصدو هفتادمین سال            چه کم آنکس که پرسیده زمن حا ل

چقدر تیر کنند سویم روونه                           ندارم زینبی حرفم رسونه

شما با آن مصیبت ها که دیدی                      به امید ظهورم پر کشیدی

خدا داند چه قدر در انتظاری                   زخون باری چشمم بی قراری

حسین جان کاش و بودند عاشقانی                   زبانی نه  حقیقی یاورانی

گناهان را به اشک خود بشویند               ظهورم را بخواهند از خداوند

اگر شیعه وفا می کرد به بیعت               نبود تاخیر بروی عصر غیبت

حسین جان مهدیم مهدی خسته                     دلم از بی وفایی ها شکسته