دارد زمان آمدنت دیر می شود

دارد زمان آمدنت دیر می شود
دارد جوان منتظرت پیرمی شود

---

«آغاز کلام»

ای حجت یزدان وای امیر دوران!
ای موعود انبیا و ای منجی انسان ها!
ای ذخیره ی خدا در زمین!
ای مهربان ترین...
ای کاش اهل عالم می دانستند که با آمدنت،چه سعادتی به آن ها روی خواهد آورد که نه چشمی آن را دیده و نه گوشی آن را شنیده است .
ای کاش مسیحیان جهان می دانستند که مسیح (ع) خود دلداده ی توست و برای ظهورت لحظه شماری می کند تا از آسمان فرود آید؛در نماز به تو اقتدا نماید وپیروان خویش را به تبعیت از تو فراخواند که اگر عیسی (ع)بنا به ضرورت وبرای اتمام حجت،مرده ای را زنده می کرد ؛تو ای مقتدای مسیح (ع)،زمین وزمان ،انسان وجهان واسلام وقرآن را زنده خواهی کرد.
«السلام الیک یا امام المسیح»
ای کاش کلیمیان جهان می دانستند که نه تنها ید بیضا،عصا وسنگ موسی (ع)،الواح تورات وانگشتر سلیمان که تمام مواریث انبیا درنزد توست و
همان خضر (ع)که حضرت موسی (ع)مصاحبت با وی را تاب نیاورد واین گونه مخاطب وی قرار گرفت که:
«هذافراق بینی وبینک »
«ما لم تستطع علیه صبرا»
چرا که:
در مقابل تو دست ادب بر سینه  می نهد،به خدمتگزاری وهمنشینی ات افتخار می کند و لحظه ای فراق و دوری ات را بر نمی تابد .
موسی (ع)منجی بنی اسرائیل بود ،تو منجی عالم و بشریتی .موسی (ع) با یک فرعون در افتاد،تو همه ی طاغوت های عالم وهزاران فرعون را به جای خویش نشانده و فرعونیت را ریشه کن خواهی کرد .
ای کاش پیروان زرتشت،این معنا را در می یافتندکه«پندار نیک،گفتار نیک وکردار نیک»تنها و تنها دردوران طلایی ظهور توست که مجال بروز خواهد یافت.
تو را«یوسف زهرا»صدا می زنند وبه یوسف تشبیه می کنند؛اگر چه :
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند
هریوسفی که یوسف زهرا نمی شود
هر گاه تو را با این لقب یاد می کنند ناخودآگاه آیه ای از قرآن کریم برایم تداعی می شود.آن گاه که برادان خطا کار یوسف به محضر او شرفیاب شدند،یوسف (ع)آن ها را با این بیان مخاطب قرار داد که :
«هل علمتم ما فعلتم بیوسف و أخیه»
هیچ می دانید با یوسف و برادرش چه کردید؟بلا فاصله بانویی قد خمیده در برابرم مجسم می شود که مرا و یکایک شیعیان و مردم جهان را مورد خطاب و عتاب قرار می دهد که« هل علمتم ما فعلتم بیوسف»؟هیچ می دانید با یوسف من چه کردید ؟هیچ می دانید در این سال که از شروع غیبتش می گذرد بر مهدی من چه گذشته است؟از اشک های غریبانه اش باخبرید؟!از غصه ها و قلب پر از خونش چه می دانید ؟برای خلاصی او از زندان غیبتش چه کردید ؟ چرا برای رهایی او از غربت و غیبت و مظلومیت دعا نمی کنید ؟بدانید،
حضرت زهرا فرمودند:
دلی شکسته تر از من در آن زمانه نبود
در این زمانه دل فرزند من مهدی شکسته تر است
ای کاش مسلمانان جهان ،این کلام الهی را در کتاب آسمانی خویش باور می کردند که :
«بقیةالله خیر لکم ان کنتم مؤمنین»
ای کاش صد ها میلیون مسلمانی که هر روز و بار ها در نماز روزانه ی خویش«اهدنا الصراط المستقیم »می گویند ؛از پیامبر مهربان خویش در حجة الوداع می شنیدند و می پذیرفتند که در این عصر و زمانه ،تنها راه رهایی ویگانه راه رستگاری یعنی صراط مستقیم ،تو هستی.
تو فصل مشترک میان تمامادیان ومکاتبی ؛اما افسوس که حتی در میان شیعیان ،هنوز زبان مشترک وعزم راسخی برای دم زدن از تو دیده نمی شود.
ای کاش لحظاتی با خویشتن خلوت می کردیم واز خود می پرسیدیم:آیا به راستی خداوند حکیم،این ولی معصوم ومظلوم خویش را برای این آفریده است که قرن های متمادی در پس پرده ی غیبت بماند وبشر هم در ظلمت وبد بختی دست وپا بزند ؟
ای کاش لااقل شیعیانت ذره ای از غربت ومظلومیت تو را درک می کردند و با رفتار و گفتار خویش ،نمک بر زخم های دلت نمی پاشیدند.
کاش به دنبال پاسخی برای این سوال می گشتیم که آیا غیبت ولی خدا،سرنوشت محتوم وتغییرنا پذیر الهی است ویا این ما هستیم که تا کنون اورا نخواسته ایم وظهورش را طالب نبوده ایم؟
کاش متوجه می شدیم که فرمول ظهور،سخت وپیچیده نیست واین آگاهی،بیداری،درخواست ودعای ماست که ظهور را پیش از موعد مقرر رقم خواهد زد وغفلت وخواب آلودگی ما از جمله علل اساسی در تأخیر ظهور حجت خداست.
ای کاش می دانستیم در دعا برای ظهورت چه اسراری نهفته است وچه برکات وآثاری بر آن مترتب است؟
اگر پیام هایت را جدی گرفته بودیم ،اگر از این غفلتی که ریشه در دروازه قرن دوران غیبت دارد فاصله می گرفتیم،اگر همه با هم یک دل ویک پارچه از درگاه حضرت حق،ظهور نورانی ات را خواستار می شدیم،اگر آماده پذیرش وتحمل شما واطاعت از اوامرت می شدیم چه بسا هم اکنون ظهور صورت گرفته بود !
اول مظلوم عالم شکایت خویش از مردم روزگارش را به نخلستان می برد ودرد دل با چاه می گفت.ای کاش می دانستم در کدام نخلستان سر بر کدامین چاه غربت،از بی وفایی وغفلت ما شکوه می کنی!نمی دانم چه شکوهی در ظهورت نهفته است وتو چه عظمتی داری که امیر مؤمنان (ع)،آن عدل مجسم آرزوی برپایی دولت تو وشوق دیدن حکومت را بر دل دارد؟
ویا شوقاه الی رؤیتهم فی حال ظهور دولتهم.
«وه!چه قدر مشتاقم که آن ها را در زمان تشکیل دولتشان بینم!»
تو که هستی که سیدة النساء(ع) در میان دود وآتش تو را صدا می زند و با خون سینه اش نام را بر دیوار خانه ی وحی می نگارد و«ولدی مهدی» می گوید؟
ای کاش عزاداران،سینه زنان وگریه کنان بر سالار شهیدان می دانستندکه هم اینک حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)تعزیه دار غربت وسوگوارمظلومیت توست تا آن جا که می فرماید:
«مهدی ما در عصر خودش مظلوم است.»

تا تاکیدی باشد براین فرمایش شما برآن منتظر عاشق که :«من مظلوم ترین فرد عالم هستم.»

منبع متن:.www.emameasr.org