غریب دوران

غریب دوران

خورشید وجود نازنین اباعبدالله الحسین علیه السلام در کربلا جلوه‌ای نمود. جلوه‌ای که علمیان و آدمیان را تا ابد شیفته و دلداه‌ی خود کرد. تجلّی لطف و رحمت و جمال حسینی مهربانی و حسن و زیبایی الهی در اوج مظلومیت و غربت درخشید و به خاک و خون نشست و عالم عزا خانه‌ی او گردید.

ای ز داغ تو روان خون دل از دیده‌ی حور                          بی تو عالم همه ماتمکده تا نفخه‌ی صور

مصیبت عظمای شهادت آن امام مظلوم و غربت و تنهایی آن امام غریب، غیب و شهود را به سوگ نشاند و چشم عالم هستی بر او گریست. با کشتن فرزند پیامبر، اسلام را کشتند¹ و کشتی نجات امّت را در هم شکستند.

عاشورائیان که از باده‌ی ناب عشق و محبّت آن عزیز خدا سیراب گشتند جز جلوه‌ی زیبای آن حضرت را نمی‌دیدند و غیر از یاری و دفاع از غریب فاطمه سلام الله علیها قصد و نیّتی نداشتند. این قصد و نیّت پاک در گفتار و اعمال فدائیان آن حضرت به وضوح نمایان است. پیر غلام آستان سیّد الشهدا علیه السلام حبیب بن مظاهر آن‌گاه که در شب عاشورا در خیمه‌ی اصحاب از آنان سؤال نمود برای چه این‌جا آمدید؟ همه یک دل و یک صدا گفتند:

 «أتینا لننصر غریب فاطمه»²

 آمده‌ایم تا غریب فاطمه را یاری کنیم.

و امّا امروز... غریب فاطمه سلام الله علیها آخرین خورشید آسمان امامت در میان ماست. با ما و همراه ما، ولی تنها و رانده شده.

او یادگار امام مظلوم حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام است او صاحب عصر و زمان حضرت مهدی ارواحنا فداه است او امام مهربان و مظلوم و غریب دوران است. همه او را فراموش نموده‌اند. به جز عده‌ی قلیلی که خداوند عقل و معرفت یافتن امام زمان علیه السلام را به آنان عطا فرموده. بیاییم ما نیز امام غریب زمانمان را یاری کنیم. با اشک بر عزای جدّ مظلومش و دعا برای سلامتی و تعجیل فرجش.

یا ربّ الحسین بحقّ الحسین إشف صدر الحسین بظهور الحجّه

emameasr.org.